Η Αρχή - Από το Χάος στο φως

Όπως παρατηρούμε, οι συντάκτες των ανακοινώσεων στο Διαδύκτιο, που παραθέτω στην μελέτη, παραδέχονται πως στο απώτερο παρελθόν υπήρξε μια μυθική πόλη με την ονομασία Βούρα.
Η πόλη αυτή βρίσκεται σε άμεση σχέση με την Ομηρική πόλη Ελίκη, με την οποία μάλιστα είχαν κοινή τραγική κατάληξη. Εξαφανίστηκαν και οι δύο από προσώπου γης την ίδια χειμωνιάτικη νύκτα του έτους 373 π.Χ. στην περιοχή της Αιγιαλείας από έναν καταστροφικό σεισμό.
Στις ίδιες ανακοινώσεις γίνεται επίσης λόγος για το ιερό ποτάμι του Ηρακλή , Βουραϊκό , την ιερή πηγή του Σύβαρη, την αποικία των Βουραίων Σύβαρη, την πόλη των Θουρίων και πολλά άλλα στοιχεία που θα με απασχολήσουν στη συνέχεια .

Πρωτού όμως αναφερθώ σε στοιχεία που στηρίζουν απόλυτα πολλές από τις εκτιμήσεις των επιστημόνων που ασχολούνται με την εξελικτική πορεία της αρχαίας πόλης Βούρα, θα ήθελα εξαρχής να επισημάνω τα εξής:

1. Η όλη προσπάθεια γίνεται για να αναδειχθεί μία πτυχή της παγκόσμιας κληρονομιάς φέρνοντας στο φως νέα στοιχεία για μια σπουδαία αρχαία πόλη και

2. Οι απανταχού της Γης που φέρουν το σημαντικό όνομα της αρχαίας Βούρα, ,να μπορέσουν να αναλάβουν οι ίδιοι την προώθηση μιας πρωτοφανούς ανθρωπολογικής και πολυπολιτισμικής έρευνας που αφορά την κοινή τους Μήτρα, το Αιώνιο Δένδρο της αρχαίας Βούρα.

Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι το όνομα Βούρα, Boura, Bourras, Bura, Bouraios και λοιπές παραλλαγές δεν είναι οικογενειακό όνομα κατά την έννοια που του αποδίδουμε σήμερα, αλλά όνομα αποδιδόμενο σε πολίτες μιας πόλης όπως π.χ. Σόλων ο Αθηναίος. κλπ..
Μόνον με αυτήν την έννοια μπορεί να γίνει η αναγωγή και να στηριχθεί η άποψη ότι η διεθνής χρήση του ονόματος έγινε λόγω της σπουδαιότητάς του και σε ανάμνηση της ισχυρής πολιτιστικής κληρονομιάς που έφερε το όνομα αυτό ανά τις χιλιετίες.
Η ιστορία της μυθικής πόλης Βούρα είναι τόσο παλαιά όσο και αυτή των γηγενών Ελλήνων στα παράλια της Μεσογείου.

Πολλοί μέχρι σήμερα θέλησαν να ονομάσουν Μυθιστορία το απώτερο παρελθόν λαών, που λόγο δημιούργησαν πολιτισμούς διαχρονικούς. Πολιτισμούς που γκρέμισαν ΄΄τέρατα΄΄ και που έφεραν το ανθρώπινο γένος πιο κοντά στην αυτογνωσία και στην πρόοδο.

Ένας τέτοιος πολιτισμός είναι αναμφισβήτητα ο Ελληνορωμαϊκός πολιτισμός. Ένας φωτεινός φάρος που έδωσε και συνεχίζει να δίνει πνοή, για χιλιάδες τώρα χρόνια, σε ολόκληρη την Οικουμένη.
Υπάρχει μια αντίληψη που προσχωρεί στην θεωρία ότι η ώρα μηδέν, η απαρχή αυτού του πολιτισμού, τοποθετείται μερικές μόνο εκατοντάδες χρόνια πριν τα Ομηρικά Έπη.
Σύμφωνα με την ίδια αντίληψη ο πολιτισμός αυτός αναπτύσσεται σε μια περιοχή μεταξύ Καυκάσου, Στηλών του Ηρακλή, Αιγύπτου, Ελλαδικού Χώρου, Ιταλικής Χερσονήσου, Βρετανικών Νήσων και του απροσδιόριστα γεωγραφικά χώρου των Υπερβορείων.

Άλλοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι ένας τέτοιος πολιτισμός χρειάστηκε πολλαπλάσιο χρονικό διάστημα για να δημιουργηθεί και ότι ο χώρος που αναπτύχθηκε ήταν ακόμη μεγαλύτερος και περιελάμβανε υπερπόντιους πλόες δια μέσου των Ωκεανών.
Το επιχείρημα των τελευταίων στηρίζεται στην γενική παραδοχή , ότι κείμενα όπως του Ησίοδου, του Ηρόδοτου, του Αριστοτέλη του Πλάτωνα, του Ζήνωνος, του Βιργιλίου, του Οβδιού , του Οράτιου, του Κικέρωνα, του Σενέκα, του Μάρκου Αυρηλίου, και όλων των πνευματικών ταγών του Ελληνορωμαϊκού πολιτισμού, χρειάζονταν γερά θεμέλια για να φθάσουν σε τέτοια τελειότητα σκέψης, ενδελέχειας και γλώσσας.
Αρχιτεκτονικές λύσεις που δημιούργησαν τον Παρθενώνα, ή σμίλεψαν την Αφροδίτη της Μήλου, τον Ερμή του Πραξιτέλη, την Νίκη της Σαμοθράκης, χρειάζονταν χιλιάδες χρόνια προγύμνασης.
Χρειάστηκαν χιλιάδες χρόνια τριβής του πνεύματος, μέσα σε συνθήκες οργανωμένων κοινωνιών, με οικονομική ανάπτυξη, κοινωνική συνοχή και πάνω από όλα δράση μέσα σε ανθρωποκεντρικά συστήματα διακυβέρνησης.

Είναι πολύ δύσκολο επομένως σε έναν σοβαρό μελετητή να τοποθετήσει επακριβώς την απαρχή της Μυθιστορίας και να ορίσει με ασφαλή τεκμήρια την ώρα μηδέν της γέννησης του πολιτισμικού υπόβαθρου, πάνω στο οποίο θεμελιώθηκε ο Ελληνορωμαϊκός πολιτισμός.

Από την άλλη πλευρά είναι επίσης δύσκολο να διαχωρίσει κανείς με ασφάλεια την εποχή της Μυθιστορίας από αυτό που σήμερα ονομάζομε ιστορική περίοδο.

Όλοι γνωρίζουμε ότι ιστορία σημαίνει αναφορά σε γεγονότα, πράξεις, καταστάσεις ,τόπους, λαούς, συνήθειες, πολιτισμούς , θρησκείες και γενικά αναφορές σε οτιδήποτε συνέβη στο παρελθόν. Μόνο προαπαιτούμενο για την σωστή συγγραφή της είναι η αντικειμενικότητα και η σωστή χρήση των πηγών.

Σήμερα η τεχνολογία στον τομέα της ιστορικής έρευνας προχώρησε με ιλιγγιώδεις ταχύτητες.
Φθάσαμε σε σημείο , ώστε να καθίσταται δυνατή η ΄΄ανάγνωση΄΄ ήχων του απώτερου παρελθόντος.
Ήχοι και εικόνες, που έχουν καταγραφεί σε υλικά δεκτικά σε προσβολές υπερήχων και μοριακών ακτινοβολιών, πολύ σύντομα, θα αποκωδικοποιηθούν και θα φέρουν στο φως μυστικά που θα συμπληρώσουν ή θα ανατρέψουν παλαιές θεωρίες ανοίγοντας νέους δρόμους στην συγγραφή της Μυθιστορίας των Λαών και των Θεών.

Η δυσκολία λοιπόν τοποθέτησης μιας ευδιάκριτης γραμμής μεταξύ Ιστορίας και Mυθιστορίας , λόγω του ότι συνεχώς ανακαλύπτονται και νέες τεχνικές ανάγνωσης πηγών, είναι προφανής.

Η κυριαρχούσα μέχρι πρότινος άποψη κατέγραφε πολιτιστικές περιόδους, όπως εκείνες του λίθου, του χαλκού και του σιδήρου.
Με αυτόν τον τρόπο ταξινομούσε τους πολιτισμούς και τους λαούς βάσει των χρηστικών και επικοινωνιακών μέσων που χρησιμοποιούσαν στην κάθε περίοδο.

Τα πράγματα όμως φαίνεται ότι δεν είναι και τόσο απλά.
Η ταξινόμηση με την σειρά λίθος, χαλκός, σίδηρος, μπορεί να μην είναι και ακριβής.
Είναι φυσικό μια τέτοια προσέγγιση του θέματος, λόγω των πρώτων ευρημάτων, να φαινότανε λογική
Σήμερα όμως πολλοί είναι εκείνοι που αντιδρούν. Τα νέα ευρήματα και οι νέες μέθοδοι που χρησιμοποιούνται οδηγούν σε νέες σκέψεις.
Νέοι ερευνητές διαπιστώνουν ότι στις παλαιές παραδοχές υπάρχουν κενά. Πολλά κομμάτια του διαμορφωμένου μωσαϊκού δεν ταιριάζουν απόλυτα.
Υπάρχουν αντιφάσεις που δεν ικανοποιούν τον σύγχρονο επιστήμονα.
Σημερινές έρευνες τόσο στην ξηρά, όσο και σε υποθαλάσσιες περιοχές, φέρνουν στο φως αποδεικτικά στοιχεία, όπου η εναλλαγή των προαναφερόμενων περιόδων δεν δίνει πειστικές απαντήσεις. Μάλιστα σε ορισμένες έρευνες που έγιναν σε περιοχές παγετώνων η εν λόγω σειρά εναλλαγής των περιόδων ανατρέπεται τελείως.

Τα νέα δεδομένα συνηγορούν στην διαμόρφωση μιας διαφορετικής αντίληψης περί της Μυθιστορίας.
Με λίγα λόγια η Μυθιστορία δεν περιορίζεται χρονικά και είναι αδύνατο να χωρέσει στη λογική της ΄΄Κλίνης του Προκρούστη΄΄.
Αυτοί που θέλουν να περιορίσουν την ανθρώπινη πολιτιστική δραστηριότητα μέσα στα ασφυκτικά όρια μιας Μυθιστορίας 6.000 – 8.000 χιλιάδων ετών, από σήμερα, κάμουν μια εσφαλμένη εκτίμηση των δεδομένων.Η εξελικτική πορεία των πολιτισμών είναι υπόθεση μιας αέναης προσπάθειας του ανθρώπινου είδους.

Θα πρέπει επομένως να προβληματίσει ιδιαίτερα το χρονικό διάστημα που χρειάστηκε για να μεταβεί κανείς από το σημείο άλφα, στα σημεία βήτα, γάμα, δέλτα και να φθάσει στο σημείο έψιλον, που είναι η περίοδος συγγραφής ολοκληρωμένων κειμένων και δημιουργίας τέλειων μορφών τέχνης.

Οι πυραμίδες της Αιγύπτου και τα αριστουργήματα του Ελληνορωμαϊκού πολιτισμού δεν έγιναν και δεν στηρίχθηκαν σε γνώση ολίγων ή πολλών αιώνων.
Κάποιοι όμως βιάστηκαν να μας πείσουν για κάτι τέτοιο.
Η σαθρή λ.χ. θεωρία περί ΄΄Καθόδου των Δωριέων΄΄ σε ορισμένη χρονική περίοδο και η ταύτισή της με την εξάπλωση Ελληνικών Φύλλων στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο ή η εγκατάσταση των Δανών στα εδάφη τους σε περίοδο πολύ μεταγενέστερη της πραγματικής, αποτελούν μέρος της ΄΄Προκρούστιας΄΄ μεθόδου των ανιστόρητων αυτών ΄΄ειδημόνων΄΄.
Πρόκειται για θεωρίες που αναπτύχθηκαν κατά τα τελευταία διακόσια χρόνια και συντηρούνται δυστυχώς και από ορισμένους ΄΄ψιττακούς΄΄ της σημερινής διανόησης.

Οι υποστηρικτές τέτοιων και άλλων παρόμοιων θεωριών ας μελετήσουν τους κλασσικούς συγγραφείς με προσοχή και ας εντρυφήσουν στα ευρήματα της αρχαιολογικής σκαπάνης.
Ας μελετήσουν την ιστορία, τους μύθους και τις παραδόσεις πολλών λαών, ας συγκρίνουν με αντικειμενικότητα αυτά τους τα ευρήματα και ας αποφασίσουν τι θέλουν.
Θέλουν πραγματικά να ρίξουν φως στην Μυθιστορία, ή αποσκοπούν στην συσκότιση και την αποσιώπηση της πραγματικής εξελικτικής πορείας των πολιτισμών.
Αν απομακρυνθεί κανείς από την λογική τέτοιων ΄΄ θεωριών΄΄ και μελετήσει με υπομονή τις πηγές θα φθάσει σε άλλα πιο ασφαλή συμπεράσματα.
Βάσει αυτών οι χρονικές περίοδοι μέσα στις οποίες εξελίχθηκαν οι πολιτισμοί που μας αφορούν στην προκείμενη έρευνα είναι πολύ μεγαλύτερες.
Μια τέτοια ενδελεχής μελέτη παραπέμπει σε συγκεκριμένες χρονολογίες.

Σε όποια ήπειρο και αν ψάξει κανείς, σε όποιο μυθολογικό υπόβαθρο προστρέξει να αντλήσει τις πληροφορίες του, θα οδηγηθεί σε χρονολογίες πολύ παλαιότερες.
Η χρονολογία 11.500 π.Χ βρίσκεται πλησιέστερα στην πραγματικότητα.
Το έτος 11.500 π.Χ. δεν είναι οπωσδήποτε η αρχή της Μυθιστορίας.
Είναι όμως, κατά κοινή ομολογία των πηγών, μια νέα αρχή.
Αποτελεί ένα νέο ξεκίνημα των λαών που ενδεχομένως επέζησαν μιας μεγάλης καταστροφής.
Είναι αυτό που ερμηνεύεται σαν ο καταποντισμός της Ατλαντίδος, ή ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα, ή τέλος περιγράφεται στις μονοθεϊστικές θρησκείες σαν ο κατακλυσμός του Νώε κλπ.
Όπως και να έχει το ζήτημα οδηγείται κανείς στο συμπέρασμα ότι 13.500 χρόνια από σήμερα ένα συνταρακτικό φυσικό ή άλλο φαινόμενο έπληξε καίρια τους τότε πολιτισμούς και ανάγκασε τους λαούς να κάνουν μια νέα αρχή.

Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι στο νέο τους αυτό ξεκίνημα δεν περιέλαβαν κωδικοποιημένη παλαιά ΄΄Γνώση΄΄, ενός ή και περισσοτέρων παλαιότερων πολιτιστικών κύκλων, της αυτής, ή μεγαλύτερης χρονικής περιόδου .

Πολλά είναι τα σημάδια που μας παραπέμπουν στο έτος μηδέν της νέας αυτής περιόδου.
Πολλές μυθολογικές αναφορές ανά την υφήλιο κάνουν λόγο για την απόσυρση των υδάτων και την απαρχή μιας νέας εποχής.
Στην εξεταζόμενη περίπτωσή ο Κατακλυσμός του Δευκαλίωνα αποτελεί την απαρχή του Ελληνορωμαϊκού πολιτισμού.

Ο Ησίοδος στην ΄΄Θεογονία΄΄του αναφέρεται σε γεγονότα του απώτερου παρελθόντος.
Σε πολλά σημεία του σημαντικού αυτού Έργου, κάνει λόγο για παλαιούς γεννήτορες, που μιλούν με σεβασμό για τον Ωκεανό και την ΄΄Γνώση΄΄ που τον ακολουθεί ανά τις εσχατιές του μυθικού τότε Κόσμου.

Τις ίδιες αναφορές βρίσκει κανείς μελετώντας τις μυθολογίες πολλών λαών.
Maori και Vikings συμπίπτουν σε πολλά σημεία με την Ελληνική Μυθολογία, όταν αναφέρονται στα ΄΄Καλάθια της Γνώσης΄΄, που έχουν σαν κοινή τους μήτρα τον μεγάλο Ωκεανό.

Ο Πλάτων στις περί Ατλαντίδας αναφορές του είναι κατηγορηματικός.
Παραδέχεται την προέλευση της υπερπόντιας ΄΄Γνώσης΄΄ και προσπαθεί μέσα από μια προσχηματική σύγκρουση Αθηναίων και Ατλάντων , να ερμηνεύσει το πώς οι Αθηναίοι κατάφεραν να προάγουν σε ανώτατο πολιτισμό μιαπροϋπάρχουσα ΄΄Γνώση΄΄ που προήρχετο από την μυθική Χώρα των Ατλάντων.